Deze woorden raken iets in mij. Het slaat aan op het bevroren stuk in mij; het kleine meisje in mij dat bang is om alleen te op weg te gaan. Om achter te blijven, om nergens bij te horen. En vanmorgen bij het wakker worden dacht ik: ‘Ik had er nooit aan moeten beginnen’, deze kater moet ook weg. Maar er moet helmaal niets weg zou mijn leermeester Angelo Vasalos zeggen. Sterker nog, het verlaat je pas als je er zelf helemaal mee kunt zijn. Met dat klote gevoel in jezelf. Met wat er dan ook weg moet aan gevoelens van ongemak. We moeten leren zijn met dit Ongemak, zoals Adriaan van Dis laatst deelde in een filmpje op Insta.
Zo ben ik ook zo verliefd op de woorden van Loesje: ‘Ga je mee verdwalen, ik weet de weg?!’ Op die momenten voel ik de meer speelse kant van dit innerlijk existentiële conflict. En in het vallen, in het verlies van de controle, in het neerstorten ontmoet je de bodem in jezelf waar op je weer kunt staan. Ook als je springt, naar het Licht vanuit de waarheid van jouw hart, ontvouwt het net zich, als vanzelf. Daar is het Leven heel erg gul in. Daar mag je op (leren) vertrouwen.
Voorwaardelijkheid
Dit thema in mijn leven heeft alles te maken met voorwaardelijkheid. Ik denk altijd dat ik iets moet doen om er te mogen zijn. Om goed genoeg te zijn, om het te verdienen… Wat een gekkigheid, want ik Leef al en ik BEN al wat.
Dit fenomeen komt uit mijn vroege jeugd. Opgevoed in de wederopbouw bij ouders die de hete adem van het overleven van de tweede wereldoorlog vóór wilde blijven. Over overleven ging het in die tijd in de wereld in ons gezin. Nou was ik ook nog de oudste en voelde mij enorm verantwoordelijk om het familiedrama ten volle te leven, om mijn ouders te redden van de angsten en de pijn die in hun DNA was geslopen. Die drive van de ander willen redden en de eerste willen willen zijn, de beste, de slimste, de knapste, die wonderwoman werd mijn levenspad. Terwijl ik dat niet persé ben van origine. Ik ben veel zachter dan dat ik mij voordoe. Hoe had mijn leven eruit gezien als ik had besloten dat ik wel goed genoeg ben?!
Schoonheid en Plezier
Ik kwam volgens mijn blauwdruk uit de horoscoop en mijn Human Designprofiel op aarde om de wereld mooier en blijer te maken. Om anderen met mijn wijsheid die ik van nature had te helpen om met meer plezier en gemak door het leven te gaan. Maar in wat voor zwaarte kwam ik terecht?! Bij ouders die door religie en oorlog, het op overleven, prestatiegerichte, calvinistische. Ik ging aan de bak als activist, tijgermoeder en reddende engel voor de mensen om mij heen. Wég met de klotegevoelens van zwakte, van lijden. Ik fixte het voor iedereen. Dat gaf me bestaansrecht. Mijn kinderen noemde mij een rescueranger. Mijn ijdelheid glimlachte hierom.
Maar het echte plezier en de liefde voor mijn eigen ware zelf bleef vaak uit. De complimenten en successen belandden namelijk op mijn ego, op het buitenkantje, op het masker. En daardoor volgde in mij de depressie al gauw, de zelfhaat, de verslavingen, noem maar op. Het ware zelf keek verlangend naar echte vervulling toe.
Me-ti, een oude Chinese wijsgeer, zei hierover dat we met ijdele beelden die we van onszelf opwerpen, last krijgen omdat ons hart waarlijk liefheeft. Omdat de waarheid die liefde is ‘zich wreekt op het origineel’, op het ware zelf, als het beeld, het patroon, de egofrats van onszelf alleen vervuld wordt met succes, geld of macht. En dat is een super pijnlijke constatering. Daarom breken we vroeg of laat uit ons maatschappelijk succesvolle leven, onze baan, onze relaties die op de buitenkant gestoeld zijn. Het maakt ons innerlijk helmaal niet gelukkig. En daarom vinden wij dieren zo leuk en houden wij van hen omdat zij alleen een authentieke, ware respons kennen.
In de liefdesrelatie laten we ons graag beminnen op de beelden die de ander zich van ons vormt. Daar doen we ons best voor want van jongs af aan spelen we rolletjes om de liefde van onze ouders voor ons te winnen. Gewoon omdat het moet voor onze overleving, om aandacht en voeding te krijgen. We gaan doen wat er van ons verwacht wordt. We ontwikkelen gedrag wat onze verzorgers van ons verlangen. En daarvoor verloochenen we ons ware Zelf, betalen we de prijs van voorwaardelijkheid. Ik mag pas bestaan als ik zoet ben, of voor mama zorg, of later in de sexuele relatie; als ik mijn benen spreid. Bijna alle patronen zijn terug te voeren op ‘Mag ik er eigenlijk wel zijn en ben ik goed genoeg?’ En dat stukje van onszelf, dat wat we moesten opgeven, triggert in het heden. In onze huidige relaties, met onze kinderen, onze geliefde en onze baas.
Dat ware stuk in ons, wordt door Alice Miller het Geminachte kind in ons genoemd. En dat stuk, wat niet mocht ontwikkelen van binnen, gaan we vervolgens zelf ons hele leven achterhouden, onderdrukken, beschermen en ook stiekem, in grootsheidswaan maar altijd manipulatief uitleven. We pakken de bovenlijn in een opgeblazen egostuk en de onderkant van het narcistische spectrum in het machteloze stuk. En die beweging maken we allemaal, een leven lang in een oneindige lemniskaat. We doen er alles aan om niet de waarheid te hoeven ervaren over onszelf: omdat we ons Ware Zelf hebben moeten verkopen voor liefde en eten. En dit proces wordt verder uitgewerkt in de ontwikkeling van onze sexualteit en in onze relatie met ons eigen lichaam.
Aan het Licht
Want het Ware Zelf wíl gezien worden. Die waarheid in ons komt vroeg of laat aan het licht. Al naar gelang de loyaliteit aan onze ouders duur het langer voordat er iets in ons knapt, maar vaak begeeft ons lichaam het en worden we lichamelijk ziek. Dan zijn we wel weer even afgeleid en druk met symptomen in plaats met waar het echt om draait; ‘Wat is onze innerlijke waarheid?’
Dus ziek worden is eigenlijk een gezonde respons op het onderdrukken van wie wij echt, van wie wij oorspronkelijk zijn. En in gedrag en in sexuele voorkeuren perverteert het geminachte kind in ons verder. Wow, wat een avonturen gaan we beleven. Terwijl we zelf gekozen hebben om dit te willen leren als ziel op deze aarde. Aanvaard dit en ga er mee aan de slag en kijk vanuit zelf verantwoordelijkheid nemen naar je ritje op deze aardkloot. Dat maakt het Lijden sowieso Lichter. En luchtiger zelfs grappiger. Maar je gaat het pas zien, als je het doorhebt.
The only way out is the way in
Dus daarom is het kijken naarbinnen, ‘wat doen we nou eigenlijk?’, het ontwikkelen van bewustzijn van onszelf zo belangrijk. Sterker nog, het is de enige mogelijkheid om onszelf te bevrijden van het vastzitten in die eeuwige lemniscaat van het afleggen van de oneigenlijke weg vol egopatronen en gedrag terwijl we om de waarheid van ons eigen hart heendraaien. En daar, in dat hart bevindt het zich, jouw Waarheid en jouw Vrij! zijn.
Kijk eens naar de beweging van de liggende en de staande 8 in het logo van mijn bedrijf, naar de foto bij dit artikel. En kijk naar wat dit zichtbaar en voelbaar maakt in jou. Beschrijf deze beweging eens in de lucht met je vinger, wat gebeurt er nu in jou? Ik noemde deze foto: The tender Hand of the Unseen.
Breek eruit door erin te duiken. In de waarheid die er in jouw hart leeft. Laat me je helpen, laat me mezelf helpen de waarheid van jouw hart te ontsluieren. Laat me je helpen je te bevrijden en lichter te worden en kom op mijn tafel liggen. Ik vertrouw op de wijsheid van het universum, waar ik van kinds af aan al een goed contact mee heb. Ik stem mij af op het quantumveld en reis energetisch met je mee.
Trust the process. En, ‘Je doet het al’ zeggen de inspiratiekaarten over mijn proces, na de fantastische helende reis die ik maakte op de tafel bij Sandra Albrecht (@Anaschoolofhealing). Dank ook San, voor Karin Anbergen (@lichtgidsen.nl), die met reddende Engelen werkt. Deze twee vrouwen leren mij op het podium te komen van mijn eigen leven, in het Licht en helemaal goed zoals ik al ben. En dank ook aan Reinder Scherpenzeel (@Reinderseigen), die mij weer in contact bracht met de destructieve kant van de Zelfafwijzing (@Jan Geurtz) en tot slot bedankt ik mijzelf, voor de moed en het doorzettingsvermogen waarmee ik mijn eigen waarheid telkens weer boven tafel krijg, en de maanenergie die mijn transformatie telkens boost.
Maak contact met mij via het formulier hieronder, als je dit ook wilt onthullen, dat wat waar en echt is aan jezelf. Ik begeleid je hierin, zonder veel woorden en geleid door het Hogere. Als wounded healer. Vertrouw op die leiding voor ons samen. Ik ben er klaar voor. En jij?
Je kan ook alvast vanaf de zijlijn meereizen en je aanmelden voor mijn inspiratieblog waarin ik deel over mijn eigen reis. Vul dan in in het Berichtveld: ‘Ik meld mij aan voor de nieuwste artikelen’. Dan zet ik je op de lijst en lees je als eerste de artikelen over mijn ontwikkelingen.